Noortje: Vandaag is het dan eindelijk zover. Na een reis vol avonturen met Thomas in Brazilië. Is dit jaar Lars aan de beurt en gaan we dit keer iets minder avontuurlijk, maar zeker niet minder leuk. Namelijk 8 dagen naar the city that never sleeps: New York.

Verschillende ideeën zijn de revue gepasseerd.
Costa Rica leek me wel leuk. Mooie natuur en ik was er zelf nog nooit geweest. Afgekeurd! 'Mam, kunnen we niet naar Pearl Harbour?' Uhh dat is op Hawaii volgens mij. We bekeken de opties, maar zo'n eilandengroep midden in de stille oceaan vonden we toch niet heel praktisch. Toen werd het Japan. Tenminste ik dacht dat Lars dat wilde en Lars dacht dat ik dat wilde. Maar dat bleek niet het geval. Texas dan misschien? Toch maar weer Costa Rica proberen. Nee, Lars wilde graag iets met hoge gebouwen. New York dan? Zelf ben ik er 3x eerder geweest, maar naar New York wil je altijd wel en in dit seizoen was ik nog nooit geweest. Dus daar gaan we dan!

Op Schiphol verloopt alles vlotjes en voor we het weten kunnen we het vliegtuig in. We zitten van de 4 stoelen die in het midden staan precies in het midden. Naast mij een Amerikaan met dito postuur, naast Lars een vrouw die voor we opgestegen zijn al slaapt. Ik kijk, op aanraden van Lars, naar Arthur the King. Leuke film met een hond in de hoofdrol.

Na een half uur moet ik hem terugspoelen, omdat ook ik in slaap ben gevallen. 

We eten wat en de film is afgelopen. Als ik bedenk om maar eens een rondje vliegtuig te gaan doen, zie ik dat iedereen naast me in slaap gevallen is. Dat wordt of Lars en zijn buurvrouw wakker maken of mijn buurman. Ik verwacht dat het opstaan van mijn buurman een behoorlijk operatie is. Ik kijk nog eens rechts van me en besluit maar te blijven zitten. Uiteindelijk gaan de 8 uur toch snel voorbij. Nog een uurtje in de rij om het land in te komen en dan komt onze chauffeur Bobby vrij snel aangereden. 

Van de week kwam ik er achter dat er bekenden van ons in New York zijn. Wat is er dan leuker om even af te spreken. Ze hadden tevens een leuk idee om naar een bar in Harlem te gaan om daar naar een leuke Jazzband te gaan kijken. Ondanks de vermoeidheid van de reis, de metro in en op naar Harlem met Yair en Jaffa. Het bleek geen bar te zijn maar een kerk, maar dat mocht de pret niet drukken. Veel belovend stond de band zich op te warmen. Ik ben wel eens naar een opera in Wenen geweest, waar ik alleen nog maar oog had voor het bordje van de nooduitgang, maar dit was misschien wel erger. Ik heb me een tijdje zitten afvragen of ze nog aan het stemmen en opwarmen waren. De twee zangers stonden een beetje te neuriën, alsof ze net uit een afkickkliniek waren ontsnapt. En dat terwijl ik gehoopt had de nieuwe Whitney Houston te gaan zien. De enige waar ik naar bleef kijken was de drummer, die het hele uur heel hard aan het lachen was. Ze hadden hem een uur voor het optreden van de straat geplukt en hij had duidelijk de avond van zijn leven. Na deze vreemde ervaring zijn we samen nog wat gaan eten. De lange dag zit er op. Morgen een nieuw avontuur.

Dag 2 - Vrijdag 30 mei

New York: Top of the rock / Central Park

Noortje: Na een redelijke nacht, zitten we rond 9 uur aan het ontbijt. De plannen zijn om naar Rockefeller Center te lopen om naar The Top of the Rock te gaan. Een uitkijkpunt op 259 meter hoogte. Het zicht is wat heïg, maar het is toch altijd weer leuk om de stad te zien vanaf boven. Lars ziet vanaf groote hoogte voor het eerst het Central Park en heeft wel zin om daar te gaan fietsen. Opweg naar het verhuurpunt zien we voor het eerst een Cyber truck in het echt, wel spacey, maar eigelijk ook een beetje plastic zo van dichtbij.

Door de chaos bij de fietsenverhuur, besluiten we toch maar een elektrische step te gaan huren een paar winkeltjes verderop. Super leuk zo door het park samen. We gaan al de ‘Home Alone: Lost in New York’ filmlocaties af. Eerst langs Hotel The Plaza, dan langs het bekende bruggetje. Het zonnetje is steeds meer aanwezig en het wordt langzaam aan best warm. We eten de hele dag wat kleine dingen. Ik begin me al een beetje een opgeblazen amerikaan te voelen. Gelukkig hebben we gisteren 10 km gelopen en vandaag alweer 7 km. Nadat we voor Lars nieuwe schoenen hebben gekocht, gaan we even uitrusten in het hotel, daar zien we op het nieuws dat er noodweer opkomst is vanavond.

Het even uitrusten werd even TV kijken en na 3 uur wakker schrikken. Wat lag ik lekker te slapen, maar we moesten nog wel even eten, dus hup nog even de straat op. Meteen even kijken of het noodweer al was losgebarsten. Niks te zien. Benieuwd hoe het weer morgen zal zijn.

Dag 3 - Zaterdag 31 mei

New York: 9/11 monument - China Town - Little Italy - Empire State Building

Noortje: Vandaag gaan we niet al te vroeg op pad. Ik haal het ontbijt beneden even op en we kijken nog een tijdje TV in bed. Een van de leukste dingen in America vind ik TV kijken. Vooral de reclames. Overal disclaimers bij. Zo zit ik me te verbazen over pillen die je kunt bestellen die je complete leven positief veranderen. Van een zielige huisvrouw, die de hele dag binnen naar de regen zit te kijken, verandert ze in een vrolijke vrouw die de hele dag visite krijgt en waarbij de zon rijkelijk schijnt. Disclaimer: Je kunt door die pillen wel 231 andere klachten krijgen. Als je al geen angststoornis had, krijg je het wel van die pillen. Bij de nieuws programma’s valt het me steeds weer op dat iedereen is vertegenwoordigd. Man, vrouw, zwart, wit. Ik mis alleen nog een vrouw, die net als ik pluizig haar heeft, omdat de stijltang hier niet in de Amerikaanse stekker past. Genoeg TV gekeken, we gaan op pad. We nemen de metro naar WTC/Cortlandt. In de metro worden we getrakteerd op een mooi optreden van een oude man met een prachtige stem ‘My Girl’ galmt het door de metro. Wanneer we buiten komen, zien we meteen het One World Trade Center. Met een hoogte van 541 meter hoog is het het hoogste gebouw van het Amerikaanse continent. In mei 2013 is de bouw afgerond.

We gaan naar het 9/11 museum. Ik ben er al eens eerder geweest, maar het blijft ongelooflijk wat er die ochtend in september is gebeurd. Dat is goed te zien op de foto's die er hangen.

Na het WTC gebied te hebben verlaten, nemen we de metro naar China town en Little Italy. Even lekker wat italiaans eten. Daarna struinen we nog over 5th avenue. Helaas staat het beroemde Flat Iron Building in de stijgers. Van het voorspelde noodweer is niks te zien trouwens. We gaan de bibliotheek nog even binnen. Dat heeft een mooie schildering op het plafond. We komen langs het Empire State Building en besluiten daar vanavond als het donker is een bezoekje aan te brengen. Uit de zijstraat komt een hoop gezelligheid. De straat staat vol met voetbalsupporters. Paris Saint-germain heeft de Champions League finale met 5-0 van Inter Milan gewonnen en dat wordt gevierd met luid gezang.

Voordat we ‘s avonds de straat weer op gaan kijken we in het hotel nog even naar honkbal Yankees vs Dodgers. We haastten ons vervolgens naar The Empire state builiding. Het is weer een prachtig gezicht al die lichtjes van de stad. Het gebouw is 381 meter hoog en was van 1931 tot de bouw van de world trade center in 1971 het hoogste gebouw ter wereld.

Vandaag hebben we 13,5 km gelopen. Tijd om onze voetjes wat rust te geven.

Dag 4 - Zondag 1 juni

New York: The Ride - Madame Tussauds - Brooklyn

Noortje: Even voordat de wekker afgaat word ik wakker. We gaan ontbijten bij Junior’s. Dankzij Tamara en Saskia weet ik het weer te vinden. Lekkere pannenkoeken en scrambled eggs. Ik heb er zin in. Het is me van de week al vaak opgevallen, het is sinds de covid pandemie ontzettend duur geworden in New York. We bestellen beiden een klein potje thee, die 9 dollar per stuk blijkt te kosten. De pannenkoeken komen. Het is niet wat Lars er van had verwacht, maar eet er met tegenzin toch maar een op. De eieren zijn wel redelijk, de gebakken aardappeltjes hadden van mij niet gehoeven in de ochtend. De aardbeien in het schaaltje zijn hard en niet zoet. 70 dollars lichter en een teleurstelling rijker. 

Op aanraden van mijn zus, boek ik The Ride, een attractie die zich moeilijk laat beschrijven, maar ik ga het toch proberen. Met een groep zit je in de bus, maar dan als in de bioscoop, allemaal op een rij en in plaats van dat je in een bioscoop naar het scherm kijkt, kijk je in de bus naar buiten. 2 comedians vertellen op een grappige manier wat je ziet. Je rijdt langs plekken waar mensen buiten plotseling gaan zingen, dansen of breakdancen. Ze zijn verbonden met de bus, waardoor het geluid door de bus galmt. Echt hilarisch en lekker Amerikaans.

Nadat we lachend de bus verlaten, gaan we naar Madame Tussauds. We willen eigenlijk vandaag fietsen gaan huren, maar we vinden de wind vandaag echt een beetje te koud. Dus verplaatsen we dat plan naar morgen en gaan we naar de wassenbeelden. Er zijn een heleboel filmsterren. Ik ontmoet Brad Pitt en Matthew McConaughey, wat wil je nog meer op een koude dag in New York. Er is ook een Marvel tentoonstelling, de superhelden uit de films die Lars erg leuk vindt. Tijdens de 4D film, die daar draait, schrikt Lars zich kapot van iets wat op hem af komt. Niks gewend die jeugd van tegenwoordig ;-) We verlaten de wereldsterren (en Trump en Elon Musk) en pakken de metro naar warenhuis Macy’s, waar we een beetje rondkijken. Ook gaan we nog even naar een drogist, we vinden het leuk om te zien wat voor rare dingen ze daar allemaal, zonder recept, verkopen en dan overvalt ons beiden een vermoeid gevoel, we gaan terug naar het hotel om vanavond weer lekker op stap te kunnen.

Het is 19:00 uur en we zijn weer lekker uitgerust, we hebben nog wat sport op TV gekeken en we zijn klaar voor een uitstapje naar Brooklyn. We nemen de metro, want naar Brooklyn is het een aardig eindje. Elke keer kijken we onze ogen uit in de metro, naar de diversiteit aan mensen. Er zijn hier weinig saaie burgers te vinden. Aangekomen in downtown Brooklyn gaan we eerst wat eten. Daarna lopen we richting Dumbo, de hippe wijk hier. We passeren eerst nog een grote supermark en zijn benieuwd of hier de prijzen een beetje normaler zijn. Hoe kan de normale New Yorker hier leven als een brood hier 7,99 dolar kost. We staan ons nog een tijdje te verbazen over de prijzen. Dan neem ik Lars mee naar het uitkijkpunt. Onderweg zien we de Manhattan Bridge en door de brug heen zien we het Empire State building. Ik maak er een mooie foto van. Één die meteen als begin foto van deze site mag dienen.

Het uitkijkpunt is zo mooi, als je van de lichtjes van de grote stad houdt. We blijven er een hele tijd staan en lopen dan verder opzoek naar het begin van de Brooklyn Bridge.

Dan is het weer tijd om de via Chinatown terug naar de metro te gaan. Het is inmiddels bijna 23:00 uur en de stappenteller vertelt ons dat we ruim 11 kilometer hebben gelopen vandaag. Morgen weer een nieuw avontuur. Het wordt dan 23 graden en redelijk zonnig..

Dag 5 - Maandag 2 juni

New York: Central Park - United Nations - Brooklyn - US Court House - The Edge

Noortje: Het is vandaag een mooie zonnige dag en de thermometer tikt de 23 graden aan. We gaan naar het Central Park om een fiets te huren. Jaffa gaf ons de tip om hem up te graden naar een elektrische fiets. Dat doen we en voor we het weten razen we met 20 miles per hour (32 kilometer per uur) het park rond. Het is erg leuk om op deze manier het hele park te kunnen zien. Op de velden wordt gesport, hardlopers lopen hun ronde en de paarden met wagentjes vol toeristen hobbelen voorbij.

Dan gaan we downtown. Ik wil Lars het gebouw van de Verenigde Naties laten zien. We passeren 2 Trump buildings en komen langs de grote wereld bol. De bol is een eerbetoon aan de Uniphere die zich in Donald Trumps geboortedorp Queens bevindt. Het fietsen gaat hier heel goed. Ondanks dat het een drukke stad is, zoeven we overal zo voorbij. Vooral als we door hebben dat de lange avenues allemaal één richtingsverkeer zijn. Het is dus zaak de juiste avenue op te zoeken. 

We fietsen verder naar de Manhattan Bridge om zo, net als gisteren, naar Brooklyn te gaan. Daar gaan we langs het water onze lunch opeten. We genieten wederom van het mooie uitzicht. Voor je rust hoef je er niet te komen, want de metro dendert om de paar minuten over de brug. En dat gaat met een hoop kabaal gepaard. Dan zie ik ineens het Mexicaanse zeilschip liggen die op 18 mei tegen de brug vaarden. Met de masten als geknakte houtjes, ligt hij troosteloos in de haven.

Heel de week zie ik de rechtszaak tegen P. Diddy op TV voorbijkomen. Elke dag weer vreselijke verhalen over het gruwelijke misbruik. Van de week zag ik dat hij terecht staat in de rechtbank van New York. Volgens mij moet dat hier vlak bij zijn. We fietsen twee straten verder en dan doemt daar ineens het New York Court House op. Er staan wat satellietwagens van het nieuws en een youtube legend doet verslag over wat er vandaag is gezegd. We zitten er een tijdje te kijken. Ik zie een zwerver blikjes verzamelen voor een beetje statiegeld. Ik realiseer me dat hij er beter bij zit dan P.Diddy met al zijn miljoenen. Dan gaan we terug naar het Central Park om daar nog even een rondje full speed te racen door het park. Dan brengen we de fietsen terug.

Er staat ons namelijk nog een laatste activiteit te wachten. Met de New York pass heb ik om 18:40 een tijd gereserveerd om op ‘The Edge’ te gaan. Het gebouw is 345 meter hoog. Het aparte aan dit gebouw is, dat het een driehoekig terras heeft dat uitsteekt. Vanaf daar kun je over de hele stad kijken. Ook kun je door de glazen vloer naar beneden kijken. Wanneer we er heen lopen kunnen we het al zien. Het gebouw is tijdens de corona pandemie geopend in Maart 2020. Het is er druk met allerlei mensen, die de mooiste foto willen maken.

Daarna is het, na wat pizza te hebben gegeten, tijd om naar het hotel gegaan. We lopen lang het grote gebouw van de Scientology church. We worden meteen naar binnen geroepen om een persoonlijkheidstest te komen doen. We bedanken vriendelijk. Tijd om te gaan slapen. Ondanks dat we vooral hebben gefietst vandaag, hebben we toch ook weer bijna 10 km gelopen. Morgen wordt het nog wat warmer en staat een bezoek naar het vrijheidsbeeld gepland.

Dag 6 - Dinsdag 3 juni

New York: Statue of Liberty - Wallstreet - Friends Appartement - Hop on Hop off bus

Om 11 uur staat een tripje naar het Vrijheidsbeeld gepland. Ik word weer met hoofdpijn en een verkouden gevoel wakker, maar ik weet dat wanneer ik op straat ben het wel weer wegtrekt. Het komt door het gebrek aan frisse lucht denk ik. De ramen kunnen in de meeste hotels hier, voor de veiligheid, niet open, tenzij je een schroevendraaier bij je hebt. Dus ontbreekt het ons aan frisse lucht op de kamer, als je al van ‘frisse lucht’ kunt spreken in New York. De airco kan wel aan, maar waarschijnlijk vinden ze je dan ‘s ochtends ingevroren op je bed. Dus de enige optie is ‘s avonds ogen dicht en slapen.

Het is vandaag zonovergoten en het is een graad of 25. Rond 11 uur komen we bij de boot aan die ons naar het standbeeld brengt, die symbool staat voor de vrijheid. Het beeld staat op een klein eilandje, genaamd Liberty Island. Het is druk op de boot, maar Lars vindt een mooi plekje om te gaan zitten.  Zelf ben ik er al twee keer eerder geweest. Maar Lars moet het natuurlijk wel even gezien hebben. Het beeld is 46 meter hoog en met de sokkel erbij heeft het een hoogte van 93 meter. Het beeld is een geschenk van Frankrijk. In juni 1885 arriveerde het beeld in de haven van New York. Het duurde 4 maanden om de 350 stukken, waaruit het beeld bestond weer in elkaar te zetten.

Op de boot terug genieten we nog even van het uitzicht met de wolkenkrabbers. Dan wandelen we naar Wallstreet. Op the stock exchange wordt dagelijks gehandeld in aandelen. Helaas is het sinds de aanslagen van 11 september niet meer mogelijk voor toeristen om binnen op de beursvloer een kijkje te nemen. Een paar straatjes verderop komen we de beroemde stier tegen. The Charging bull was ooit als kerstcadeau bedoeld en werd symbolisch op 1989 aan de inwoners van New York gegeven, tegenwoordig krioelen er dagelijks vooral toeristen omheen om de stier op de foto te zetten. Dan zullen we ook maar even een fotootje maken. Als we verder lopen, komen we een heel mooi oud kerkje tegen. Het is heel surrealistisch hoe het gebouw uit 1846 tussen de moderne hoogbouw staat. Later thuis lees ik dat de kerk al voor de derde keer is herbouwd. De eerste versie uit 1698 is verwoest tijdens een grote brand, de tweede uit 1788 is in 1838 ingestort door een hevige sneeuwstorm, waar de constructie niet tegen opgewassen was. We hadden graag even binnen gekeken, maar helaas is hij gesloten. Tijd dan maar om wat te gaan eten.

We hebben van Yair en Jaffa nog een tip gekregen, toen we ze hier een paar dagen geleden tegen kwamen. Ga naar Katz’s om te eten. Dus hup de metro in en op naar de beroemdste delicatessenzaak van New York. De zaak bestaat al meer dan 125 jaar en het is er ontzettend druk. Het ziet er echt Amerikaans uit en je kunt je goed voorstellen hoe men hier in 1888 al een broodje kwam eten. De eigenaar is inmiddels van de vijfde generatie. We bestellen twee broodjes, die rijkelijk belegd zijn met een hoop plakken vlees. Het smaakt ons prima, maar we genieten vooral van de authentieke sfeer. Dan zie ik een bordje hangen, waardoor ik er achter kom dat hier de beroemde scene van ‘When Harry met Sally’ opgenomen is. Ja, die scene ja…

Over beroemde scenes gesproken… In de hippe wijk Greenwich Village staat het appartement van de TV serie Friends. Toen ik op kamers in Antwerpen woonde, huurden we geregeld videobanden van deze Amerikaanse hit-serie. Ik denk dat ik de serie daarna nog wel een keer of 3 helemaal heb gezien. De serie zelf is natuurlijk gewoon in de studio in Los Angeles opgenomen, maar het appartement dat je geregeld in beeld ziet, staat hier. De wijk is erg mooi. Weinig hoogbouw, maar luxe huizen en veel groen. De sfeer is er gemoedelijk. Wij zijn niet de enigen die het huis hebben gevonden. Een handje vol mensen staat het pand ook te bewonderen

Na al deze avonturen zijn we een beetje uitgeteld. We overleggen tijdens een drankje in de McDonalds wat we zullen gaan doen. In lopen hebben we beiden geen zin meer. In een Hop on Hop off bus, heb ik nog in geen enkele stad ooit gezeten en dat wil ik eigenlijk graag zo houden, maar aan de andere kant. Dan kunnen we lekker zitten en toch nog wat zien. Met onze New York pas hebben we er toegang toe. Dus hop on! We doen een rondje van bijna 2 uur. We zitten helemaal vooraan waardoor we mooi uitzicht hebben. De buschauffeur rijdt geregeld bijna iemand aan, maar gelukkig gaat het steeds net goed. We zien veel dingen die we al bezocht hebben, maar zo vanuit deze hoogte is het toch leuk dit ritje., Als we uitstappen gaan we nog even een kledingwinkel binnen. Lars trekt een paar rare jassen aan. Die jongen staat ook alles. “Blijf staan Lars” even een paar mode foto’s maken. 

Ik heb al een paar dagen zin in M&M’s, als ik langs de M&M’s store loop, gaan we toch maar eens naar binnen. Vanaf volgende week ga ik weer op wortels en water dieet, om mijn trouwjurk nog aan te kunnen in september, maar nu kan er nog wel een zakje chocola bij. We scheppen een zakje half vol. Ik zeg nog tegen Lars. Ik denk dat we wel 20 dollars moeten afrekenen. Hij schat de prijs of 8 dollar. Ik zal jullie de shock besparen, maar aan 20 dollar hebben we niet genoeg. Hopelijk zijn de wortels in Nederland in de aanbieding volgende week.

Dag 7 - Woensdag 3 juni

New York: Intrepid Museum - New York Yankees

Vandaag slapen we een klein beetje uit. Ik haal het ontbijt beneden even op en we eten in bed. Buiten is het 28 graden in de schaduw en de zon schijnt fel. We verlaten het hotel en lopen in de brandende zon naar het Intrepid museum. Een vliegdekschip waar allerlei gevechtsvliegtuigen op staan. We hebben het van de week al even zien liggen. Het schip was tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan actief in de strijd tegen de Japanners. Daarnaast speelde het Intrepid een belangrijke rol als vliegdekschip tijdens de Vietnamoorlog. In 1982 werd het een museum.

Lars verteld me hoe snel elk vliegtuig kan vliegen en in welke Tom Cruise vloog in de film Top Gun. Het is echt een immens schip. Toen het schip nog actief was, had het een bemanning van 3448 mensen. We laten onze fantasie de vrije loop en spelen, net als de bemanning destijds, een potje dammen. Kleine stapelbedden zijn te zien. 
Verder vliegt Lars nog een rondje in een flightsimulator 

Maar eigenlijk draait het vandaag maar om één ding: Honkbal, of zoals ze het in de rest van de wereld noemen: Baseball. Want vanavond om 19:00 uur gaan we naar een wedstrijd van de New York Yankees tegen Cleveland Guardians. Om de tijd te overbruggen gaan we nog een rondje met de bus, even uitwaaien op het bovenste dek en halen voor onderweg bij Chipolte een lekker maaltje. Echt een aanrader als je het mij vraagt. 

Door de vele films die ik heb gezien, waarbij honkbal de hoofdrol speelt, heb ik al jaren de wens om op een mooie zomeravond naar een honkbal wedstrijd in de VS te gaan. Mijn favoriete film is toch wel ‘Field of dreams’ met Kevin Costner. En als je aan honkbal denkt, denk je dus maar aan één club. De New York Yankees. Zij zijn het beste en meest succesvolle team ter wereld, ze hebben 27 World Series kampioenschappen gewonnen.

Ik ben al wel eens naar het stadion geweest voor een rondleiding. Toen was het winter en werd er niet gespeeld. Maar nu is het zomer! Dus kocht ik een paar weken geleden kaartjes. Vanavond is het dan zover. Het is vandaag 29 graden. Dus met die zomeravond waar ik van droomde, zit het wel goed. 

Met de metro rijden we naar de Bronx. Het is daar druk met Yankee fans. Het reizen met de metro is echt het allermakkelijkste wat je maar kan bedenken. Je gaan uptown of downtown en de straten zijn voor het grootste gedeelte genummerd, zo zit ons hotel in de 47ste straat en reizen we nu (uptown) naar de 161ste straat.

Bij het stadion heerst een gezellige sfeer met barretjes en muziek. Ook is er veel politie. We kopen een Yankee petje en gaan naar binnen.

De wedstrijd gaat bijna beginnen en een Amerikaanse zangeres komt het volkslied zingen. Als je het mij vraagt, zo vals als een kraai. Lars en ik vragen ons af hoe we hier iets te drinken kunnen kopen. Volgens Lars gaat het met muntjes, die we moeten kopen. Dan zie ik een vrouw die muntjes verkoopt. Ik steek mijn hand op en de verkoopster komt vrolijk op me af. Blij iets te verkopen. Voor 25 dollar koop ik muntjes. Als ik afgerekend heb bekijk ik mijn bonnetje met QR code. Ik blijk loten voor de loterij te hebben gekocht. Nu maar hopen dat we nog wat winnen dan, op deze dorstige avond.

De wedstrijd gaat van start. Cleveland slaat meteen een homerun. Iets wat een uitzondering blijkt te zijn. Tussen de slagen door, is er vrolijke muziek te horen. Het blijkt nog niet zo makkelijk te zijn om het eerste honk te halen. Vlak voor de slagman de bijna 28 meter heeft afgelegd, heeft de veldman de bal meestal al gevangen. De nummer 99, Aaron Judge, blijkt de superheld hier te zijn. Steeds als hij moet slaan, gaat het stadion los. Als het spel even stil ligt, wordt er een persoon in uniform in beeld gebracht 'God bless America' galmt uit de speakers. Het blijkt een oorlogsveteraan te zijn, die geëerd wordt.
iedereen gaat uit respect staan. Amerikaanser gaat het niet worden. Het spel ligt vaak even stil, aan de klok in het stadion zie je precies wanneer werper de bal weer moet gaan gooien. 'Gooien' klinkt oneerbiedig, want dat is allemaal nog niet zo makkelijk. Deze keer slaat de slagman hem ver het veld in, ze proberen de bal te vangen, maar dat lukt niet, ze rapen hem megasnel van de grond en gooien hem naar het eerste honk. Te laat, of toch niet? Dan komt de VAR erbij, heel het stadion bekijkt de beelden op het grote scherm mee. ' The play is under review' komt er eerst te staan. Dan roept de scheidsrechter dat de slagman optijd op zijn honk was. De menigte juigt. De wedstrijd wordt gespeeld over 3 dagen, dit was dag 2. Uiteindelijk staan de Yankees met 0-4 achter en verlaten we het stadion.

Buiten het stadion ligt ook een veldje, waar in de hitte van de avond nog fanatiek wordt gespeeld door amateurs. Geen stadion met 47.309 zitplaatsen, zoals bij de Yankees, maar de toeschouwers zijn zeker niet minder enthousiast.
Dan stappen we de metro weer in, die zit overvol, maar we proppen ons er nog bij. Het was een mooie zomeravond, om nooit meer te vergeten.

Dag 8 - Woensdag 4 juni

New York: Circle Line Cruise - JFK Airport

Vonden we het gisteren warm, vandaag zijn er nog een paar graadjes bijgekomen. Het kwik tikt de 32 aan. Vanavond vliegen we weer naar huis. 

We pakken onze tassen in en hebben op de achtergrond het nieuws aanstaan. We stoppen even met inpakken… Twee dodelijke schietpartijen in de stad gisterenavond! “Een man werd doodgeschoten op de 42ste straat tussen 8th en 9th Avenue woensdagavond laat” Dat is vlak bij ons hotel. We waren rond die tijd wel op straat, maar hebben er niks van meegekregen. Nu hoor je hier de hele dag sirenes, dus dat is niet echt iets waar je van opkijkt. 
Het is 12 uur en we zijn uitgecheckt uit het hotel en gaan een boottochtje over de Hudson river maken. Opnieuw zien we de wolkenkrabbers opdoemen aan het water. Het is fijn met het briesje om even uit te waaien. 

We gaan na de boottocht nog eens een poging wagen om bij Liberty Bagels te eten. Erg populair op TikTok. We vinden het met een omweg, maar zijn niet erg onder de indruk. Gewoon een broodje met ei, kaas en bacon.

Dan is het tijd om naar JFK Airport te gaan. Om 21:10 igaat onze vlucht. We gaan met de metro en de airtrain naar het vliegveld. Dat gaat perfect. Half uurtje in de rij bij de security. Al de spullen in de bak. Lars wordt eruit gehaald en moet wat grondiger worden gefouilleerd bij zijn "edele delen". Dat mag zomaar niet en dus moet er een supervisor bij komen. Er is iets met zijn touwtje in zijn broek. Alles weer oké. Ondertussen sta ik nog steeds op mijn iPad te wachten. Alles heb ik al, behalve dat ding. Dan komt hij eindelijk. Het is duidelijke dat ze geprobeerd hebben in te loggen, ik kan het eerste uur niet meer inloggen, een teken dat het wachtwoord te vaak fout is ingetypt. Dan zitten we eindelijk bij de gate. Kwestie van wachten. Dan wordt mijn naam omgeroepen. Extra paspoort controle. Al het extra gedoe voorbij. Vliegen maar. 

Ook de terugvlucht is goed verlopen. We zijn weer veilig geland en mijn oudste zoon komt ons ophalen van Schiphol. De NS staakt vandaag helaas. Even bijkomen en daarna nagenieten van al onze belevenissen.